چرا از بلاک چین استفاده می کنیم؟

 

 

با بالارفتن اطلاعات از کاربردهای این ابداع جدید، اقبال عمومی شدیدی در مورد این تکنولوژی بوجود آمده است.

احتمالا به همین خاطر است که درحال حاضر استفاده های بسیاری از آن می‎شود؛ با این حال این تکنولوژی همواره درحال پس دادن امتحان است: در طی چند سال گذشته، میلیون‎ها دلار صرف تحقیق در مورد تکنولوژی بلاکچین شده است و تست‎های فراوانی بر روی آن انجام گرفته تا سنجیده شود این تکنولوزی برای اهداف مورد نظر مناسب است یا خیر.

تکنولوژی بلاکچین راهکار جدیدی برای احراز هویت و اجازه دسترسی در دنیای دیجیتال پیشنهاد کرده که باعث حذف مدیریت‎های مرکزی می‎شود، که در نتیجه روابط دیجیتالی جدیدی به وجود می‎آورد.

با به رسمیت شناختن و امنیت روابط دیجیتالی جدید، بلاکچین، تکیه‎گاهی برای لایه اینترنت موجود در اعتبار تراکنش‎ها و تعاملات به حساب می آید (که اغلب ان را “اینترنت اعتبار” می‎نامیم و در نقطه مقابل “اینترنت اطلاعات” قرار می‎گیرد که از سرور کلاینت، اکانت‎ها و نسخه‎های اصلی دیتابیس که طی ۲۰ سال گذشته مورد استفاده بوده‎اند، بهره می‎برد.)

اما با وجود تمام این مباحث در مورد ایجاد تکیه گاهی دیجیتالی برای لایه تراکنشی اینترنت، گاهی بلاکچین‎ها، کلیدهای خصوصی رمزنویسی و ارزهای دیجیتال، مسیرهای مناسبی نیستند.

بسیاری از گروه‎ها، نمودارهایی ایجاد کرده‎اند تا به افراد در انتخاب مابین بلاکچین، نسخه اصلی و یا سرور کلاینت دیتابیس کمک کنند. فاکتورهای زیر چکیده‎ای از کارهایی است که قبلا انجام گرفته است:

 

آیا داده‎ها پویا و قابل بازبینی هستند؟

چاپ اسکناس تقلبی، به دلیل داشتن مهر و ظاهر فیزیکی خاص، عملی پیچیده و سخت است. همانند حکاکی بر روی سنگ، اسناد کاغذی نیز از پایداری خوبی برخوردارند.

اما اگر داده‎ها به طور مرتب نوسان داشته و تراکنش‌ها به طور مداوم اتفاق بیفتند، کاغذ نمی‎تواند به عنوان سیستم ضبط عمل کند و وارد کردن دستی داده‎ها نیز از توان انسان خارج است.

بنابراین، اگر اطلاعات و سابقه‎ی آن برای روابط دیجیتالی مهم باشند، بلاکچین می‎تواند به کمک آمده و در نوشتن ورودی‎های جدید در سیستم ضبط، که متولیان بسیاری در آن دخیل هستند، کمک نماید.

 

آیا داده‎ها باید توسط یک گروه مرکزی کنترل شوند؟

دلایل زیادی وجود دارد که ثابت می‎کند شخص سومی باید مسئول احراز هویت و اجازه دسترسی افراد باشد. حتی در بعضی موارد، انجام این کنترل توسط شخص سوم کاملا ستوده می‎شود. اگر حفظ حریم خصوصی مهمترین مسئله است، روش‎هایی برای ایجاد امنیت داده‎ها به غیر از اتصال به شبکه نیز وجود دارد.

اما اگر زیرساخت‎های موجود تکنولوژی، برای اکانت‎ها و ورود به سیستم برای حفظ امنیت هویت دیجیتالی کافی نباشد، این مشکل با استفاده از “تکنولوژی بلاکچین” حل می‎شود.

همانطور که ساتوشی ناکاموتو در تحقیقات اولیه خود نوشته است، “بیت کوین: یعنی یک سیستم هماهنگ پول الکترونیکی”. “تجار باید در مورد مشتریانشان اگاهی داشته باشند و اطلاعات کافی در مورد آنها بدست آورند. همچنین، درصد مشخصی از کلاه برداری و فریب، غیرقابل اجتناب و پذیرفتی است”.

رمزنگاری توسط کلید خصوصی، تراکنش‎های فشرده را ممکن می‎سازد که نیازی به سیستم‎های متمرکز نداشته و از اکانت‎های مبسوط برای روابط دیجیتالی استفاده می‎کنند. اگر این دیتابیس به میلیون‎ها دلار برای ایمن‎سازی تراکنش‎ها نیاز داشته باشد، بلاکچین راه حل مناسبی برای حذف این هزینه است.

 

 

 آیا سرعت تراکنش از اهمیت ویژه‎ای برخوردار است؟

آیا این دیتابیس باید دارای سرعت عملی بالا باشد؟ به عنوان مثال دارای سرعت تراکنشی در حد یک هزارم ثانیه باشد؟ (در رابطه با این موضوع، به راهنمای مربوطه با عنوان “تفاوت بین بلاک چین و دیتابیس” مراجعه شود.)

اگر ضریب عملکرد بالا، یعنی انجام تراکنش در یک هزارم ثانیه چیزی است که مورد نیاز می‎باشد، بهتر است با همان روش قدیمی سیستم مرکزی کنار آمد. بلاکچین‎ها به عنوان دیتابیس، کُند هستند و ذخیره کردن داده‎ها، پردازش (یا همان عمل “استخراج”) هریک از بلاک‎ها در یک زنجیره، ‎هزینه‎بر است. در حال حاضر، سیستم‎های مرکزی مبتنی بر کلاینت سرور ، سریع‎تر و ارزان‎تر می باشند.

به طور خلاصه، با اینکه هنوز اطلاعات کاملی در مورد امکانات و محدودیت‎های بلاکچین در دسترس نیست، حداقل می‎توان چنین گفت که موارد استفاده از آن، تماما مربوط به مدیریت و امنیت روابط دیجیتال به عنوان قسمتی از سیستم ثبت سوابق بوده است.

 

ع