با بالارفتن اطلاعات از کاربردهای این ابداع جدید، اقبال عمومی شدیدی در مورد این تکنولوژی بوجود آمده است.
احتمالا به همین خاطر است که درحال حاضر استفاده های بسیاری از آن میشود؛ با این حال این تکنولوژی همواره درحال پس دادن امتحان است: در طی چند سال گذشته، میلیونها دلار صرف تحقیق در مورد تکنولوژی بلاکچین شده است و تستهای فراوانی بر روی آن انجام گرفته تا سنجیده شود این تکنولوزی برای اهداف مورد نظر مناسب است یا خیر.
تکنولوژی بلاکچین راهکار جدیدی برای احراز هویت و اجازه دسترسی در دنیای دیجیتال پیشنهاد کرده که باعث حذف مدیریتهای مرکزی میشود، که در نتیجه روابط دیجیتالی جدیدی به وجود میآورد.
با به رسمیت شناختن و امنیت روابط دیجیتالی جدید، بلاکچین، تکیهگاهی برای لایه اینترنت موجود در اعتبار تراکنشها و تعاملات به حساب می آید (که اغلب ان را “اینترنت اعتبار” مینامیم و در نقطه مقابل “اینترنت اطلاعات” قرار میگیرد که از سرور کلاینت، اکانتها و نسخههای اصلی دیتابیس که طی ۲۰ سال گذشته مورد استفاده بودهاند، بهره میبرد.)
اما با وجود تمام این مباحث در مورد ایجاد تکیه گاهی دیجیتالی برای لایه تراکنشی اینترنت، گاهی بلاکچینها، کلیدهای خصوصی رمزنویسی و ارزهای دیجیتال، مسیرهای مناسبی نیستند.
بسیاری از گروهها، نمودارهایی ایجاد کردهاند تا به افراد در انتخاب مابین بلاکچین، نسخه اصلی و یا سرور کلاینت دیتابیس کمک کنند. فاکتورهای زیر چکیدهای از کارهایی است که قبلا انجام گرفته است:
آیا دادهها پویا و قابل بازبینی هستند؟
چاپ اسکناس تقلبی، به دلیل داشتن مهر و ظاهر فیزیکی خاص، عملی پیچیده و سخت است. همانند حکاکی بر روی سنگ، اسناد کاغذی نیز از پایداری خوبی برخوردارند.
اما اگر دادهها به طور مرتب نوسان داشته و تراکنشها به طور مداوم اتفاق بیفتند، کاغذ نمیتواند به عنوان سیستم ضبط عمل کند و وارد کردن دستی دادهها نیز از توان انسان خارج است.
بنابراین، اگر اطلاعات و سابقهی آن برای روابط دیجیتالی مهم باشند، بلاکچین میتواند به کمک آمده و در نوشتن ورودیهای جدید در سیستم ضبط، که متولیان بسیاری در آن دخیل هستند، کمک نماید.
آیا دادهها باید توسط یک گروه مرکزی کنترل شوند؟
دلایل زیادی وجود دارد که ثابت میکند شخص سومی باید مسئول احراز هویت و اجازه دسترسی افراد باشد. حتی در بعضی موارد، انجام این کنترل توسط شخص سوم کاملا ستوده میشود. اگر حفظ حریم خصوصی مهمترین مسئله است، روشهایی برای ایجاد امنیت دادهها به غیر از اتصال به شبکه نیز وجود دارد.
اما اگر زیرساختهای موجود تکنولوژی، برای اکانتها و ورود به سیستم برای حفظ امنیت هویت دیجیتالی کافی نباشد، این مشکل با استفاده از “تکنولوژی بلاکچین” حل میشود.
همانطور که ساتوشی ناکاموتو در تحقیقات اولیه خود نوشته است، “بیت کوین: یعنی یک سیستم هماهنگ پول الکترونیکی”. “تجار باید در مورد مشتریانشان اگاهی داشته باشند و اطلاعات کافی در مورد آنها بدست آورند. همچنین، درصد مشخصی از کلاه برداری و فریب، غیرقابل اجتناب و پذیرفتی است”.
رمزنگاری توسط کلید خصوصی، تراکنشهای فشرده را ممکن میسازد که نیازی به سیستمهای متمرکز نداشته و از اکانتهای مبسوط برای روابط دیجیتالی استفاده میکنند. اگر این دیتابیس به میلیونها دلار برای ایمنسازی تراکنشها نیاز داشته باشد، بلاکچین راه حل مناسبی برای حذف این هزینه است.
آیا سرعت تراکنش از اهمیت ویژهای برخوردار است؟
آیا این دیتابیس باید دارای سرعت عملی بالا باشد؟ به عنوان مثال دارای سرعت تراکنشی در حد یک هزارم ثانیه باشد؟ (در رابطه با این موضوع، به راهنمای مربوطه با عنوان “تفاوت بین بلاک چین و دیتابیس” مراجعه شود.)
اگر ضریب عملکرد بالا، یعنی انجام تراکنش در یک هزارم ثانیه چیزی است که مورد نیاز میباشد، بهتر است با همان روش قدیمی سیستم مرکزی کنار آمد. بلاکچینها به عنوان دیتابیس، کُند هستند و ذخیره کردن دادهها، پردازش (یا همان عمل “استخراج”) هریک از بلاکها در یک زنجیره، هزینهبر است. در حال حاضر، سیستمهای مرکزی مبتنی بر کلاینت سرور ، سریعتر و ارزانتر می باشند.
به طور خلاصه، با اینکه هنوز اطلاعات کاملی در مورد امکانات و محدودیتهای بلاکچین در دسترس نیست، حداقل میتوان چنین گفت که موارد استفاده از آن، تماما مربوط به مدیریت و امنیت روابط دیجیتال به عنوان قسمتی از سیستم ثبت سوابق بوده است.
ع