اتریوم چگونه مورد استفاده قرار می گیرد؟

فکر استفاده از اتریوم ممکن است در ابتدا رعب‌آور باشد؛ اما این موضوع می‌تواند به نفع کاربر تمام شود. اگر سرعت پیشرفت تغییرات و تکنولوژی دنیای بدون توقف کامپیوتر طبق برنامه جلو برود، اتریوم می‌تواند بصورت روزانه از طریق فیسبوک و گوگل در دسترس افراد متقاضی قرار گیرد. (نگاهی به “تعریف اتریوم“ بیاندازید)

ممکن است همه افراد درک کاملی از مفهوم اتریوم نداشته باشند، درصورتی که همه با یک کامپیوتر یا تلفن هوشمند می‌توانند صاحب اتریوم شوند و با یک کدشخصی، هر روزه اطلاعات بلاک چین را بروزرسانی کنند.

 

کیف پول اتریوم:

ابتدا باید مکانی امن برای ذخیره اتریوم (یا حداقل مکانی برای ذخیره اطلاعات مهم شخصی خود) وجود داشته باشد که به این مکان (Wallet) یا کیف پول اتریوم گویند. نکته قابل توجه در اینجا این است که از دست دادن کلید خصوصی به مراتب بدتر از فراموش کردن رمز عبور آن است و این بدین معناست که برای همیشه موجودی اتریوم از دست رفته است. حذف واسطه‌ها همانند یک شمشیر دو لبه است؛ یعنی تا زمانیکه واسطه ها به بررسی دقیق هر تراکنش نپردازند، تغییر کلید خصوصی سودمند نخواهد بود.

با در نظرگرفتن این نکته، گزینه‌های متعددی برای والت‌های (کیف های ذخیره پول) ارز مجازی وجود دارد که عبارتند از:

کیف‌های پول دسکتاپ، کیف‌های پول تحت وب، کیف پول سخت افزاری و کیف‌های کاغذی..

انتخاب هر یک از این کیف پول‌ها بستگی به اولویت‌بندی فرد بر اساس سهولت دسترسی و امنیت دارد. اغلب این دومزیت با یکدیگر متضادند؛ بدین معنا که سهولت دسترسی بالاتر، برابر با امنیت کمتر است.

 

کیف‌های پول دسکتاپ:

این کیف پول‌ها معمولا بر روی کامپیوتر یا لپ تاپ قابل اجرا هستند. یکی از انتخاب‌ها این است که می‌توان یک کلاینت اتریوم (یک نسخه از کل بلاک چین اتریوم) را دانلود کرد. تعداد محدودی از نسخه های اتریوم وجود دارد که در زبان‌های برنامه نویسی مختلف و با کارایی متفاوت نوشته شده است.

این پردازش طی چند روز انجام می‌گیرد و کارکرد اتریوم افزایش می‌یابد. پس از آن کیف پول دسکتاپ با آخرین تراکنش‌ها بر روی بلاک چین همگام سازی می‌شود.

 

کیف پول تلفن همراه:

نسخه‌های (کلاینت) تلفن همراه یا نسخه‌های سبک (لایت کلاینت) نیازمند اطلاعات کمتری برای دانلود جهت اتصال به شبکه و ایجاد تراکنش‌ها هستند؛ بنابراین گزینه مناسبی برای یک تلفن همراه هوشمند می‌باشند. استفاده از نوع لایت کلاینت راحت‌تر است؛ اما امنیت آن نیز کمتر می‌باشد. در حالیکه نسخه های کامل اتریوم (فول کلاینت های اتریوم) برای دریافت تراکنش ها امنیت بیشتری دارند؛ زیرا نیازی به اعتماد استخراج‌کنندگان یا گره‌ها برای ارسال دقیق اطلاعات ندارند.

ذخیره کلیدهای خصوصی بر روی دستگاهی که به اینترنت متصل نیست (راهکاری که به ذخیره سازی سرد یا Cold Storage معروف است) روشی مناسب برای پیشگیری از هک شدن است که برای ذخیره سهام بزرگ اتریوم بکار می‌رود. هر چند استفاده از این روش، نسبت به زمانی که اتریوم بر روی تلفن هوشمند با حالت آنلاین ذخیره می‌شود، کار آسانی نیست.

 

کیف‌پول‌ سخت افزاری:

این کیف پول‌ها اغلب به کوچکی یک یا دو انگشت بوده و بطورکلی به والت‌های دیگر ارجحیت دارند.

 

 

این دستگاه‌های امن که اغلب بدون اینترنت هم کار می‌کنند، می‌توانند بدون حالت آنلاین تراکنش‌ها را انجام دهند. اما اگرفردی اغلب از اتریوم استفاده می‌کند یا دائما درحال تغییر مکان است این سیستم سپرده گذاری برای او مناسب نمی‌باشد.

 

کیف پول‌های کاغذی:

یکی دیگر از گزینه‌های ذخیره‌سازی سرد، تهیه پرینت یا نسخه خطی از یک کلید خصوصی بر روی تکه‌ای کاغذ (کیف پول کاغذی) و مخفی کردن آن در جای امن مانند صندوق سپرده گذاری است. دستگاه های آنلاین می‌توانند یک جفت کلید را به جای سرور دسکتاپ، بطور مستقیم بر روی کامپیوترفرد ایجاد کنند که اگر سایت موردنظر هک شد، کلیدها محفوظ بماند.

همچنین این امکان وجود دارد که کلیدهای ویژه‌ای ایجاد گردد تا بسته‌های رمزنگاری ضروری با انتخاب زبان مورد نظرفرد نصب شود. اما با تمام مزایایی که گفته شد اگرفردی کلید خصوصی خود را از دست بدهد اتریوم ها را نیز از دست داده ‌است. بنابراین بهترین گزینه، تهیه چندین نسخه از کلید خصوصی و مخفی‌کردن آن در چندین مکان مختلف است تا درصورت فراموشی یا از دست دادن یک نسخه، نسخه‌های دیگری وجود داشته باشد.

 

خرید اتریوم:

ابتدا لازم است اطلاعاتی در مورد نوسانات اتریوم یا حداقل پول رایج کشور بدست آورد.

برای این کار لازم است فردی را که قصد مبادله اتریوم خود را دارد، چه بصورت آنلاین یا بصورت حضوری پیدا نمود؛ همیشه گزینه‌ای برای ملاقات حضوری و تراکنش اتریوم وجود دارد؛ بخصوص در شهرهایی مثل نیویورک و تورتنو که اغلب بصورت مستقیم مبادله اتریوم صورت می‌گیرد.

تراکنش‌های ارزی به کاربران این امکان را می‌دهند که بصورت مستقیم بیت کوین یا اتریوم خود را با دلار خریداری کنند؛ که قبل از آن اغلب یک مرحله ثبت نام وجود دارد. اما خرید اتریوم با نوعی دیگر از ارز، ممکن است دارای یک مرحله اضافی باشد.

بیت کوین معروف‌ترین ارز دیجیتال است که مردم سراسر جهان در معاملات خود از آن استفاده می‌کنند. بنابراین اگرفردی بخواهد اتریوم را با روبل (نوعی ارز در کشورهایی مثل روسیه) خریداری کند، ساده‌ترین راه خرید بیت کوین از یک صرافی و سپس معاوضه آن با اتریوم است.

حال که  فرد صاحب اتریوم شد، می‌تواند آن را به صورت مستقیم به شخصی دیگر ارسال کند (اشتراک برنامه ای).

 

کاربران با اتریوم چه کارهایی می توانند انجام دهند؟

با این توضیحات، در ظاهر، کیف پول و زبان ویژه تراکنشی اتریوم بسیار شبیه به بیت کوین است؛ اما در واقع برنامه‌های اتریوم بسیار متفاوتند.

کاربران با وجود داشتن اتریوم می‌توانند در قراردادهای هوشمند شرکت کرده و آنها را ایجاد کنند. برای هر فرد در جایی که نمی‌خواهد به شخص ثالث تکیه و اعتماد کند، رمزی به صورت خودکار بر روی توافق‌نامه اجرا می گردد. بسته های قراردادهای هوشمند قادرند برنامه‌های غیر متمرکزی ایجادکنند تا فرد از آن استفاده کرده یا به آن ملحق شود.

 

سیستم اتریوم چیست؟

قبل از پرداختن به هرموضوعی، بهتر است کمی در مورد کارایی این سیستم بحث شود. مسلما اتریوم و دیگر ارزهای دیجیتال، یک سیستم ذخیره سازی گیج کننده دارند که شاید یک مزیت به حساب آید. ارزهای دیجیتال به کاربران خود اجازه ایجاد اعداد یا حروف شناسایی مشابه را می‌دهند تا از طریق آن کاربران بتوانند حساب‌های سپرده گذاری شده خود را مشخص نمایند.

دراین روش دو عنصر اصلی برای شناسایی وجود دارد که لازم است کاربران با آنها آشنا باشند. این دو عنصر، کلید عمومی و کلید خصوصی نام دارند که معمولا ردیفی از اعداد یا حروف هستند و بصورت رمزی به یکدیگر مرتبط می‌شوند.

کلید عمومی می‌تواند توسط فردی به فرد دیگر ارسال گردد. اگر فردی درخواست ارسال یا دریافت اتریوم از دیگران داشته باشد، باید یک آدرس یا نشانی عمومی داشته باشد. کلید عمومی دربردارنده یک رشته طولانی از اعداد یا حروف است که بشکل یک عبارت کوتاه (همان نشان عمومی) برای شخص ارسال می‌شود.

برای پرداخت تراکنش اتریوم، لازم است تا کاربر از طریق کلید خصوصی خود، یک امضای دیجیتال ایجاد کند. وقتی تراکنشی صورت می‌گیرد، کلید خصوصی مانند یک رمز عبور عمل می‌کند. درمقایسه با کارت اعتباری، کلید خصوصی مانند رمزی است که برای پرداخت پول باید در دستگاه خودپرداز یا دستگاه کارت‌خوان یک فروشگاه وارد شود.

 

مزیت این روش چیست؟

یک تفاوت کلیدی در بلاک چین‌های متن باز (مانند بیت کوین و اتریوم)، این است که کاربران در هر زمان، یک شماره شناسایی برای سرمایه خود دراختیار دارند. دراین روش، کاربران منتظر نمی‌مانند تا حساب بانکی آنها توسط بانک تایید شده و کارت اعتباری آنها صادر گردد.

 

م